Natuurlijk hoeven we jullie niet meer te vervelen met praatjes over het feit dat we verschrikkelijk trots zijn op dit nieuwe nummer van Incognito, dat we weer vele gevarieerde strips aanbieden met een hoge amusementswaarde, en dat we denken dat we artistiek weer een stukje gegroeid zijn. Want dat hadden jullie al gelezen. We weigeren deze pagina met borstklopperij en egotripperij te bevuilen. Nee, we zijn gewoon blij met nummer vijf, punt.
Eigenlijk hadden we voor dit nummer een interview gepland met Martin Lodewijk, maar die had het razend druk. Hopelijk voor nummer zes. We nemen voorlopig afscheid van Ulli Bürer's 'Six inch stiletto's', maar het vervolg gaat verschijnen, weest gerust. En Toby Fortuin? Die ontpopt zich in een meester als het gaat om het vasthouden van spanning en verwachting. Zijn nieuwe 'Stanley' strip zal pas in nummer zes gaan verschijnen. Maar dat ene plaatje doet het hem toch weer...
Over Intognito's toekomst kunnen we het volgende zeggen. Na bijna een jaar verschenen te zijn (het nulnummer niet meegerekend) kunnen we vaststellen dat Incognito lekker kan blijven doorgaan. Hoe? Dankzij onze adverteerders, de distributie van het Raadsel en bovenal de jonge stripmakers die Incognito een reden geven van bestaansrecht. De bron van jong striptalent is zelfs nog lang niet uitgeput, integendeel. Houd de komende nummers maar in de smiezen, we hebben enkele aangename verassingen in petto...
Tot slot: schrijf die brieven over Incognito, en stort het over ons uit! Wij houden van kritiek. Tot ziens in oktober, bij het feest in Breda.
Verschenen: augustus 1994